Podczas wizyty w Wiedniu jednym z głównych punktów wycieczki powinna być katedra świętego Szczepana. Jednak ze względu na odbywające się tam uroczystości i towarzyszące im tłumy ludzi, darowałem sobie robienie panoram. Przynajmniej tym razem. Za to, spacerując kawałek dalej, dostrzegłem wyłaniający się spomiędzy wysokiej zabudowy kościół świętego Piotra.
Znajduje się on zaraz przy placu Graben – jednym z głównych placów Wiednia. Oddzielał on świecką część miasta z Hofburgiem, od części sakralnej reprezentowanej przez katedrę świętego Szczepana. Przy placu znajduje się wiele ciekawych budynków, a także dwie fontanny czy słup morowy powstały w XVII wieku.
Stojący na miejscu poprzedniego kościoła (najprawdopodobniej z IV wieku, chociaż nie ma na to niezbitych dowodów) został zbudowany na początku XVIII wieku. Jego budowa trwała 32 lata, a za wszystkie detale z zewnątrz jak i wewnątrz odpowiadają znani barokowi architekci i artyści. Jest on pierwszą kopułową budowlą w Wiedniu, wysokość kopuły wynosi aż 54 metry.
W jednonawowym wnętrzu znajduje się 7 ołtarzy, w tym główny, wykonany przez Antonio Galli Bibiene (konstrukcja) oraz Martino Altomonte (obraz, rzeźby). Ambonę oraz niektóre rzeźby zaprojektował Matthias Steinl – znany austriacki barokowy rzeźbiarz, malarz oraz architekt. Główny fresk pod kopułą jest dziełem Johanna Michaela Rottmayera, austriackiego malarza którego freski możemy podziwiać między innymi też w kościele imienia Jezus we Wrocławiu.
Pod ołtarzami świętej Rodziny i świętego Michała znajdują się szklane trumny z relikwiami rzymskich męczenników – świętego Donatusa i świętego Benedykta. Zostały one sprowadzone z rzymskich katakumb w 1733 roku przez kardynała Kollonitza.
Z ciekawostek: był to ulubiony kościół cesarzowej Elżbiety zwanej Sissi.